Lees dit artikel en begin geen enkel betoog/artikel/stuk/scenario nog met de stelling dat de maatschappij zo snel verandert.
#LA4MLI De wereld verandert helemaal niet sneller dan ooit! https://t.co/GU3CAAiQL6
— Rob van Bakel (@RPvanBakel) February 22, 2016
(Link was gedeeld door Dick van der Wateren)
In quest 1 hebben we grote maatschappelijke trends onderzocht die van invloed zullen zijn op het onderwijs. Als groep zijn wij uitgekomen bij EGO < -> ECO en 9to5-cultuur en 24/7-cultuur.
In deze blogpost schets ik de vier mogelijke scenario’s aan de hand van hierboven genoemde trends. Deze scenario’s worden uitgebouwd middels backcasting.
Waar draait het om in een restaurant?
Eten, gezelligheid, fijne muziek.
Wat zou je het liefst niet hebben in een restaurant?
De rekening.
Daarom het nieuwe restaurant-concept: sharefood
Een klein gezellig restaurant zonder geld, zonder keuken en zonder bestek.
Wij hebben de locatie, de ambiance en live muziek. We hebben ronde tafels met in het midden geïntegreerd een hete grill. Wij zijn zeven dagen open.
Willen jullie gratis komen genieten van onze sfeer? Kom dan langs! Om binnen te komen, neem je een ding mee: fingerfood om te delen. Wat betaal je? Helemaal niks, wij schuiven gezellig aan.
Wij hebben geen bediening nodig. Wij maken muziek en hebben een pand, hoeven zelf nooit eten te kopen of te koken.
Groepsresultaat: Quest 1
Gebeurtenis: Verhouding onderwijsvacatures ten opzichte van aanbond verkleint.
Trend: Lerarentekort groeit internationaal.
Drijvende krachten: Vergrijzing / lage instroom startende leraren / hoge uitval onder leraren.
In de start van een spel worden er heel veel beloningen uitgedeeld om aan te leren hoe je het spel dient te spelen: de beginnerslevels zijn tutorials.
In de start van LA4 worden er heel veel beloningen uitgedeeld om aan te leren hoe de gamemasters willen dat wij ons gedragen.
-maak een blog aan
-maak een avatar
-post een blog
-maak een groepsblog
-stel je voor
-maak een groepsavatar
Dit werkt heel goed, lang leve het behaviorisme. In een spel neemt de complexiteit van de opdrachten toe, de grootte van de beloning neemt toe, maar de regelmaat van de beloning neemt af (interval van beloning). Hoe verder in het spel, hoe vaker iets niet zal lukken. In het spel krijg je altijd de kans om het over te doen. Soms gewoon voor de XP, soms om een level met 3 sterren af te sluiten in plaats van 2 sterren (“voluntarily overcome unnecessary obstacles”, lusory attitude).
Ik verwacht dat dit in LA4 ook mag. Voor de overal ranking betekent dit dat je oude quests over kunt doen zodat je de punten toch hebt, het enige nadeel is dat het je meer tijd kost dan de spelers die in 1x de maximale score halen.
Eén ding zie ik nog niet goed terug. In een multi-player spel heb je elkaar nodig. Bij LA4 hebben we groepjes gemaakt en gezamenlijke groepsquests, tot nu toe hebben we elkaar nog niet nodig gehad voor de groepsquests: 1 iemand uit de groep deed dit. Ik denk dat het belangrijk is om naar de rollen te kijken:
Voor het tweede leerarrangement heb ik al beschreven welke innovaties ik toepas en de trends die op de horizon liggen:
Blog 20 april 2015 – Curriculumspiegel – nationale kaders en trends
Blog 24 maart 2015 – Horizon Report on Higher Education – internationale trends in het hoger onderwijs
Blog 31 januari 2015 – Onderwijs ontwikkeling – Innovatief onderwijs wat ik toepas.
Tijdens dit leerarrangement was het Horizon rapport voor voortgezet onderwijs nog niet online. In dit blog dus een update en analyse voor mijn sector en een update van de dingen die ik in mijn onderwijs toepas.
Nu heb ik een Playstation II en speel ik al jaren Wordfeud. Toch noem ik mezelf geen gamer. Dat voelt als een te specifieke identiteit waarvoor ik te weinig ‘game-kapitaal’ heb – in Bourdieuaanse termen.
– Linda Duits over het verschil tussen games spelen en gamer zijn.
(Bron: DiepOnderzoek.nl)
In de Verenigde Staten gamet de helft van de volwassen, maar slechts 10% noemt zich gamer. Afgelopen maandag stelde Ankie ons diezelfde vraag en ook bij ons noemen weinig mensen zich gamer.
Dit heeft niet zo zeer te maken met het spelen van spelletjes maar met identiteit. Strategie spellen die Erik noemde hebben grote gemeenschappen die online (en dus offline) samenkomen, niet alleen om te spelen maar ook om te praten over het spel. Candy Crush heeft niet zo’n community.
Bij mij is het zelfs omgekeerd:
Ik ben een gamer, maar ik game niet (meer).
Ik speel misschien geen spelletjes, ik identificeer me nog wel met gemeenschappen en zou niet uit de toon vallen in een gemeenschap. In mijn vroege pubertijd, ver voordat games over internet gespeeld werden, heb ik een coax-kabel door de achtertuin naar de achterburen gegraven zodat mijn broertje en ik samen met de achterbuur jongen en zijn broertje Duke Nukem 3D over het netwerk konden spelen. Toen ik 18 was ik clan-leader van een CTF-clan (capture the flag; een soort online levend stratego) bij Unreal Tournament. Van 2005 tot 2010 heb ik heel actief World of Warcraft gespeeld als healer.
(In het spel kun je per karakter zien hoeveel je in het spel gespeeld hebt met /played. Op mijn “main” ben ik meer dan een jaar online geweest. Ik haal de 10.000 uren norm wel om me een expert te noemen ;-))
Ik denk dat ik behoorlijk verslavingsgevoelig ben voor endorfine en daarom wil ik iedere kahoot en eigenlijk heel LA4 winnen.
De kracht die ik in zou kunnen brengen in mijn leerteam is mijn netwerk. Als leraar ben ik heel actief in verschillende netwerken. Dat zijn locale netwerken, zoals bijvoorbeeld van vakdocenten natuurkunde (stichting OMO) of schoolprakticumdocenten (AOST). Maar ook landelijke netwerken zoals platform maker education.
I won the @GetKahoot quiz 'Gamification in het onderwijs' out of 35 players, with 7117 points! https://t.co/5Ue9flPSrd #LA4MLI #LA4
— Rob van Bakel (@RPvanBakel) January 4, 2016
Arghhh, kahoot quiz verloren van @RPvanBakel … #LA4 @LerenInnoveren pic.twitter.com/4t2RRQitfG
— Erik Meester (@Meestertweet) January 4, 2016